Shangrila home I

Terwijl Nick nog in de bergen zit ben ik al beginnen werken in het weeshuis Shangrila Home in Kathmandu. Vorige week zaterdag namen we afscheid van elkaar in Pokhara voor twee weken. Na twee dagen wat rond te slenteren in KTM met Karen en Bjorn en Bishnu (de vrouw van Dipak) en Katrien te gaan afhalen op de luchthaven heb ik me woensdag 1 december geinstalleerd bij de andere vrijwilligers. Shangrila Home is een weeshuis met meer dan 100 kinderen in een buitenwijk, Arubari, van Kathmandu. De eerste dag was het enkel afspreken en donderdag mocht ik dan n shift meevolgen van andere vrijwilligers om te zien hoe alles te werk gaat. We zijn voor de moment met drie andere Belgische vrijwilligers en we wisselen elkaar af in shiften. Onze shift begint om 14u, tot de volgende dag 14u en dan hebben we een dag vrij. Na drie shiften meegelopen te hebben was het aan mij alleen, tjah alleen is veel gezegd, want er lopen nog drie andere belgen rond die niet mee in shiften werken, der zitten twee social workers en wel 10 'didi's'(vrouwen die je zus mag noemen), van wasdidi, over strijkdidi, naar kookdidi en babydidi, dus ik moet geen 100 kinderen tergelijkertijd int oog houden. Mijn taak is er vooral de kleintjes (tem ongeveer 10jaar) met alles te helpen. Als ze vant school komen help ik ze te douchen, tandenpoetsen, huiswerk maken, pijama aandoen en natuurlijk een verhaaltje lezen voor het slapen gaan. s Ochtends help ik dan met de kleintjes de kamers kuisen, tandenpoetsen, uniformpjes aandoen en meelopen naar school. tegen tien uur zijn de meeste naar school en zit het grootste deel van mijn werk erop. Tegen de middag moet ik nog Rakesh kineoefeningen geven. Rakesh is een gast waarvan de ene kant van zn lichaam is verlamd en zijn armen en benen functioneren maar voor 20%. Nu moet hij zijn arm en been weer leren gebruiken. Ik ga nog kinesiste, opvoedster, sociaal assistente, kinderverzorgster zijn na der drie maanden te werken ;-)

Het is hier zalig werken. De kinderen zijn mega gediciplineerd en de grote helpen met de kleintjes. In dit huis met meer dan 100 kinderen en zeker 20 medewerkers heb ik nog geen enkele keer het gevoel gehad dat we er met zoveel zijn. De kinderen kennen de regels van het huis en die worden het meeste van de tijd ook gerespecteerd. De zaterdagen hebben de didi's vrij en koken de kinderen zelf! Het is schattig ze snachts om 3u weten opstaan om te beginnen koken, want om 10 moet de Dal Bhat (rijst-groenten-linzensoep) al klaarstaan. tzijn allemaal eem voor een schatjes!