to fly or not, that's the question

Ons plan was een trekking te doen in het Everest gebied, Noordoost Nepal. Normaal zouden we met het vliegtuig naar Lukla zijn gevlogen om vandaaruit n trektocht in het hooggebergte aan te vangen. De meeste toeristen vliegen op Lukla, een kleine bergluchthaven, om vandaaruit richting Everest te wandelen. Wat wij ondervonden is dat je in Nepal niet zomaar alles kan doen wat je plant te doen. Als er geen staking is, geen technische panne, geen wind, geen mist en geen regen is er nog altijd kans dat de portier de sleutel van de luchthavendeur niet kan vinden. Op de luchthaven te KTM aangekomen mag je aanschuiven om door de x-ray te gaan, doordat er al 5 dagen op rij geen vluchten waren door het slechte weer stond het daar dus stampvol en het principe van "achteraan in de rij aanschuiven en je beurt afwachten" kennen ze hier niet. Het is dus een hoop volk die tergelijkertijd de ene smalle deur inwilt, ondanks het feit dat er daar 100en politiemensen en soldaten rondlopen om de orde te handhaven! Nick kon het dan ook niet laten om samen met een Australier een briefje te steken in de Complain Box, om het principe van een rij op een rijtje te zetten. Benieuwd of ze de boodschap hebben begrepen. Eens door de x-ray en de fouillering mag je de rij gaan zoeken van je vliegtuigmaatschappij, eens je die hebt gevonden kan je beginnen hopen dat je kan inchecken en dat ze zullen vliegen. Wij waren daar de eerste dag rond 6u 'sochtends, tegen 10u waren ze nog niet begonnen met inchecken, wat ongeveer wil zeggen, als ze nu niet beginnen vliegen dan vliegen ze die dag nietmeer want na 10uur is er al teveel wind in de bergen. Dus terug naar onze guesthouse en de volgende dag opnieuw proberen.
Die avond hebben we echter een noodplan bedacht voor als ze de volgende dag weer niet zouden vliegen. We hadden geen zin om er een derde keer te gaan zitten en de derde dag zou er ook een algemene staking van twee dagen in KTM zijn, waardoor we zeker niet uit KTM zouden geraken.Om 10u de volgende ochtend wanneer bleek dat ze weer niet vlogen zijn we samen met twee gasten uit Quebec een taxi gaan zoeken die ons naar Jiri wilde brengen. Jiri is het laatste dorp dat met de weg te bereiken is. Na 8 dagen stappen kan je dan eveneens aan de tocht in het everest gebied beginnen. Bovendien is het een rustig stuk dat goed is om wat conditie op te doen en geleidelijker naar grote hoogte te stappen ipv direct op 3000m te landen met een vliegtuig. Na de eerste teleurstelling van het wachten zijn we toch blij van ook dit deel te doen, immers tijd hebben we toch zat.
Als je Thamel binnenkomt klampen er zeker al n 6tal man aan die een taxi aanbieden naar Jiri, de prijzen lopen uiteen van 12.000Nrps met een Jeep tot 5000 Nrps met een gewone stadstaxi. We hebben lang staan twijfelen, omdat de weg naar Jiri echt in embarmelijke staat is en we betwijfelden of een gewone taxi daar wel voor volstaat. De man van 5000Rps en de taxi kon ons overtuigen, maar wat bleek dat die man gewoon op straat n taxichaffeur ging zoeken die wilde rijden. Hij kon een stoere kerel met gouden tanden en kettingen, n echte macho, overtuigen naar Jiri te rijden. Hij beweerde dat de kerel zeker in 6u in Jiri zou geraken en dus diezelfde dag, nog voor de algemene staking, terug in KTM zou zijn. Onze afspraak was ook dat we nu 2000roepie en de rest pas betaalden als we in Jiri aankwamen. De macho bleek nog nooit buiten de Kathmandu vallei te hebben gereden en nog nooit naar Jiri. Rond 11u konden we dan eindelijk vertrekken richting Jiri. We reden vlot voorbij de checkpoints van het leger, omdat enkel wij 4 toeristen in de taxi zaten en niet werden gecontrolleerd. de weg bleek nog niet in zo slechte staat te zijn, op enkele stukjes na dan. het was echter langer dan 6u rijden en rond 17u passeren we op ongeveer 50km van Jiri de laatste grote checkpoint. De soldaten maakten de taxichauffeur duidelijk dat hij voor 18u terug moest passeren als hij terug wilde naar KTM, want dan sloten ze de weg af. Meneer in paniek natuurlijk dat hij er nietmeer ging geraken en 2 dagen (door de komende staking) vast ging zitten in Jiri. Hij wilde ons droppen in de middle of nowhere op ongeveer 50 km van Jiri om op tijd de checkpoint te kunnen passeren. Maar wij natuurlijk niet willen toegeven, hij ging ons brengen naar Jiri, we betalen hem pas in Jiri en als hij niet op tijd kan terug keren is het zijn probleem. Ergens hadden we wel te doen met hem omdat hij er echt geen flauw benul van had hoe ver Jiri rijden was, in welke staat de weg was, maar dan had hij niet moeten toezeggen. Hij probeerde soldaten te overtuigen ons duidelijk te maken dat we moesten uitstappen zodat hij terug kon keren naar KTM, maar ze bevolen hem onmiddellijk door te rijden naar Jiri! Danku Nepali Army!(toch nog voor IETS goed die mannen)
Rond 19u (al donker) bereiken we eindelijk Jiri, te laat voor de macho om nog terug te keren. Hij zat nu 2 dagen vast in Jiri door de staking, 2 dagen verlof in de bergen! De macho was nog piepklein en begon bijna te wenen voor zn moeke. We hebben nog zn eten betaald, maar dan zijn we toch gaan slapen en konden we beginnen dromen over de komende trekking. Waarschijnlijk zal hij nu wel een paar keer langer nadenken vooraleer hij nog toeristen van KTm naar Jiri rijdt, al zegt hij zelf dat het de 1e maar ook laatste keer was, de zielepoot. Hij mag ni klagen, hij is 5000roepie(60euro) - (beetje benzine) rijker en dat is hier veeeeeeeeeeeeeeeel geld en hij heeft 2 dagen verlof en in KTM was er nu toch geen werk wegens de staking!