Shangrila Home IV

We zijn al weer twee weken verder en ik heb weer vanalles beleefd in de Home. Ik denk dat het gemakkelijkste is om te volgen voor jullie als ik eerst een vlugge schets maak van de projecten die aan Shangrila Home zijn verbonden, dan kan je beter volgen over wat ik spreek.

Bij ons in de Home verblijven de kinderen permanent, het is eignelijk hun "thuis". De Home werk samen met de shelter van Joshi, waar Nick nu werkt, hij voorziet voor de straatkinderen de eerste zorgen, onderdak en ene keer per dag eten. De kinderen leven en werken (voddenrapers, plastiekzakjesverzamelaar, conducteurs op tempo s, ...) over dag op straat en savonds mogen ze er voor een symbolische 5roepie blijven slapen. De kinderen die les volgen in de shelter moeten er niet voor betalen. De zaterdag is het "holiday" en moeten de kinderen geen vijf roepie betalen. De kinderen of jongeren die echt iets willen maken van hun leven en uit het straatleven willen stappen kunnen doorstromen naar het YRP huis of naar de pottebakkerij in Gokharna. Het YRP huis is een project waar de jongeren een skill training (gaande van kok tot loodgieter) krijgen van min 6maand, tot 2jaar. Als ze afgestudeerd zijn wordt er voor hen n job gezocht, worden ze geinstalleerd (krijgen n bed, n matras n kookvuurtje om mee te starten). Nu zijn de eerste twee koks afgestudeerd en hebben het huis verlaten. In de pottebakkerij in Gokharna zit een klein groepje van jongens die er kunnen afkikken van hun verslaving. S morgens komen ze naar Shangrila voor computerles, nepali en engels en in de namiddag hebben ze hun programma in de pottebakkerij. Normaal moeten ze dan na een jaar (soms ietske langer, hangt ervan af of ze er klaar voor zijn) het project verlaten. Ze worden niet zomaar aan hun lot overgelaten, want van de lichting van vorig jaar zitten nu 3jongens in Shangrila die terug naar school gaan. De andere kunnen dan doorstromen naar het YRP huis om eveneens een skill training te krijgen.
Dan is er nog het Lies-fonds. De hollandse dame die geld heeft ingezameld door een trektocht te maken van Amsterdam naar Assizie. met dat geld heeft ze een computerklas opgericht en een naaiatelier. in het naaiatelier zitten kansarme vrouwen die er nu van een nepalese vrouw naaicursus krijgen. De bedoeling is dat ze later een eigen naaiatelier kunnen openen en zo de eigen kost verdienen. Door deze cursus te volgen krijgen ze ook een klein loon en hun kamer wordt betaald door het project. De meerderheid van deze vrouwen kunnen niet voor hun kinderen zorgen. Overdag zitten deze kinderen in de Home (of int school natuurlijk), maar savonds gaan ze mee met de mama naar huis.

Sinds vorige week gaan de kinderen terug naar school, de vakantie is afgelopen. hierdoor is het weer veel rustiger geworden overdag en moet er alleen voor de vier babies worden gezorgd en voor n paar kinderen die op andere scholen zitten en wel vakantie hebben. Tijdens de vakantie hebben de kinderen zich vooral bezig gehouden met kleuren, knikkeren, rekkeren en iets nieuws, scoebidoe-en. Lies die had wat scoebiedoe draadjes mee uit Nederland en hier kennen ze dat niet, maar ze zijn er echt verzot op! De eerste namiddag dat ik ze het had uitgelegd had ik echt n zeer hoofd van alle kinderen die rond uw komen: "didi look, didi me, didi rope, rope!". Na ene namiddag had ik er al genoeg van, maar de kinderen natuurlijk niet! Zalig hoe ze zich n paar dagen met die draadjes kunnen bezighouden!
Gisteren zijn twee nieuwe YRP jongens toegekomen uit Chandrodaya. ik kreeg rillingen toen ik die zag. Twee tenger, graatmagere jongskes van 14-15 jaar, helemaal in elkaar gebogen en ongeloofelijk shy. Twee weken geleden kwamen er ook drie nieuwe toe en ge ziet die verdikken door de dhal bath die ze hier twee keer per dag krijgen ipv hun eten zelf te moeten zoeken, bedelen, en in honger te leven,... Ik hoop dat die twee nieuwe er binnen n week al beter utizien!
Sinds twee weken is er ook een nieuwe vrijwilligster, Kathleen didi, toegekomen en daar schiet ik goed mee op. De shiften zijn nu verdeeld onder ons drie, ipv twee, waardoor ik wat meer dagen vrij heb en het nietmeer zo druk heb als de eerste weken van januari!

Het is hier nog altijd erg koud snachts, maar Wim heeft n fantastisch cadeau gedaan aan ons: twee warm water kruiken !!! die komen echt goed van pas! het is hier zeker niet kouder als in Belgie, maar de muren zijn hier vochtig, als het regent (de afgelopen week heeft het echt enkele dagen gegoten (ondanks het droge seizoen)) kan je niets droog krijgen en kan je je nergens warmen. De kinderen kunnen niet douchen en hun kleren wassen, omdat het water niet heeft kunnen warmen. Als de zon dan eenmaal schijnt is het vlug alle was dat zich heeft opgestapeld wassen en zo vlug mogelijk buiten hangen om zoveel mogelijk nog te kunnen laten drogen, ... het is een ander leven, maar ik hou ervan!