Kathmandu II

Na drie weekjes Kathmandu is het tijd om mn biezen hier te nemen. Een kladversie van een rapport en 2 artikels verder ben ik het lichtjes beu van niet veel meer te doen dan pc werk. Er was wel een toffe kerstavond, een goede film uit Bollywood in de cinema (jawel, de uitzondering die de regel bevestigd zo lijkt het wel) en morgen hopelijk een al even gezellige nieuwjaar maar verder moet Soetkin toch zo hard werken (zeker nu de andere 2 vrijwilligers maandag vertrokken zijn en de volgende pas rond 10 januari beginnen) dat andere dingen samen doen er voorlopig niet in zit. Wel een leuke ontdekking was mn mountainbiketochtje naar een heel oud klooster op een bergtopje niet ver van Kathmandu. Langs kleine weggetjes en door een rivier, door de ochtendmist glijdend naar het oneindige dat achter de stad ligt. Changu Narayan is veel rustiger EN mooier dan alle tempels die ik tot nu toe gezien heb en het uitzicht over de Kathmandu Valley is al even indrukwekkend. Even verder en hoger op is er zelfs een plek (Nagarkot) van waar ja zowel Everest als Annapurna kunt zien in de klaarheid van de ochtenden hier. Misschien niet zo abnormaal want beiden zijn over de 8000 meter maar ze liggen wel een 400 tal kilometer van elkaar. Maar dat tochtje is voor later. Na 6 dagen Kathmandu Valley omsingeling hebben de Maos weer even geen goesting meer en dus zijn alle wegen terug open om te gaan naar waar we willen. In mijn geval is dat liefst naar een rustige plek waar ik nog wat Nepalees en over village life kan leren. Dipaks vrouw Bishnu gaat met zn vader en de kids overmorgen terug naar Dedhuang voor 2 weken en aangezien het eerste verblijf te kort leek komt de gelegenheid ideaal. Bovendien is er het vooruitzicht dat ik misschien met Dipaks vader kan samenwerken rond een nieuwe NGO die kleine landbouwkredieten aan boeren wil aanbieden om nieuwe gewassen te kunnen telen. Een vaag plan voor volgend jaar (na 14 april begint er een nieuw Nepalees jaar dus nee, niet overmorgen 1 jan) zegt hij maar zou toch al graag eens gaan polsen bij de boeren hoe hun situatie nu is en hoe die dan zou kunnen verbeteren en zo te zien is ie wel blij met mn interesse. Dit alles wilt wel zeggen dat ik vanaf 1 januari weer 2 weekjes onbereikbaar ben. Als tourisme, pastas en computers nog niet tot het dorp zijn geraakt kun je moeilijk een cybercafe verwachten. Toch kijk ik uit naar die 2 weekjes Nepalees praten, Dal Bhat eten en op een mat slapen. De rust, charme, schoonheid en de niet-business-wel-interesse houding van de mensen van het dorp doen alle ongemakken vergeten en nadien zullen de cakejes van de weezen bakery in Kathmandu weer tien keer zo goed smaken als na drie verwende weken hier.